หน้าที่และความรับผิดชอบ”
ไม่รู้ว่า ใครบัญญัติไว้ เพราะอ่าน หรือเห็นทีไร มันมักจะมาพร้อม ๆ กัน
คงจะแยกกันไม่ออก บอกไม่ถูก มันเป็นอึก อึก อั่ก อั่ก ซะละมั๊ง
คาดว่า คำว่า หน้าที่ คือ สิ่งที่ต้องทำ ส่วนหลีกเลี่ยงได้หรือไม่นั้น ก็ว่ากันไปอีกเรื่อง
ไม่รู้ว่า ใครบัญญัติไว้ เพราะอ่าน หรือเห็นทีไร มันมักจะมาพร้อม ๆ กัน
คงจะแยกกันไม่ออก บอกไม่ถูก มันเป็นอึก อึก อั่ก อั่ก ซะละมั๊ง
คาดว่า คำว่า หน้าที่ คือ สิ่งที่ต้องทำ ส่วนหลีกเลี่ยงได้หรือไม่นั้น ก็ว่ากันไปอีกเรื่อง
ส่วนคำว่า ความรับผิดชอบ คือ สิ่งที่ตามหลังมา
มันจะผิดจะถูกจะดีจะล้มเหลวจะอย่างไร
ก็ต้องยอมรับ “ผล” นั้น
ถ้าผลออกมาดี เราก็ดีไป ถ้าผลออกมาไม่ดี ความซวยก็จะมาเยือนต่าง ๆ นานา..
มันจะผิดจะถูกจะดีจะล้มเหลวจะอย่างไร
ก็ต้องยอมรับ “ผล” นั้น
ถ้าผลออกมาดี เราก็ดีไป ถ้าผลออกมาไม่ดี ความซวยก็จะมาเยือนต่าง ๆ นานา..
ความรับผิดชอบ น่าจะเป็นเรื่องของ นามธรรม เป็นส่วนลึกของจิตใจ ส่วนมันจะลึกขนาดไหน แคะแกะเกาขุดค้นออกมาได้หรือไม่นั้นก็ว่าอีกเรื่อง เป็นต่อม ๆ หนึ่งที่หลั่งออกมาหลังจากที่เราทำหน้าที่ใดหน้าที่หนึ่งเสร็จสิ้น เป็นสิ่งที่คนทั่วไปใช้ใน “การประเมิน” ตัวเรา.
มักได้ยินเสมอ ... “เฮ้ย งานนี้เจ๊งว่ะ ใครจะรับผิดชอบ???” “หน้าที่ใครฟ๊ะ ผลงานออกมาห่วย ได้เป็นลำดับสุดท้าย แล้วงี้ใครจะรับผิดชอบ???” ฯลฯ ซึ่ง “ความรับผิดชอบ” จุดนี้ จะเกิดจากการที่เราทำ “หน้าที่” นั้น ล้มเหลว ไม่ดี เสียหาย.
แต่ “ความรับผิดชอบ” ด้านดี ดี ก็มี ที่ทำให้ “คน” มอง “เรา” บวกขึ้น ดูดีมีชาติตระกูล
เช่น อ่อ งานนี้ผลงานออกมาเป็นลำดับสุดท้าย ผมขอลาออกจากการเป็นประธานเรื่องนี้ และร่วมผิดค่าใช้จ่ายทั้งหมด...เอ้า ได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้ว ก็รับผิดชอบแต่งงานแต่งการให้เป็นเรื่องราวซะ..
ก็ว่ากันไปแต่ละกรณี แต่ละกลุ่ม แต่ละองค์กร ....
แต่มองอีกอย่างหนึ่ง ถึงคำว่า “รับผิดชอบ” ซึ่งป๋าอาจมองไม่เหมือนใคร (ต้องทำใจ ป๋าเป็นคนพิเศษ เด็กพิเศษ นะเอออ....)
นั่นคือ
“ความรับผิดชอบต่อคำพูดของตัวเอง”
พูดอะไรออกไป ควร – ต้อง ดูแล รับผิดชอบผลที่จะตามมาที่เกิดจากคำพูดของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นคำพูดผ่านโทรศัพท์มือถือ นั่งคุยกัน ฯลฯ และรวมถึง คำพูดที่ตัวเรากลั่นกรองร้อยเรียงผ่านหนังสือ ผ่านเว็บ ผ่านบล็อก ผ่านการคุย MSN ผ่านช่องทางการสื่อสารทุกชนิดทุกประเภทด้วย...
ยิ่งสมัยนี้ โลกไซเบอร์ คำพูดของเราถูกถ่ายทอดผ่านเว็บไซด์ได้รวดเร็ว ฉะนั้น สิ่งที่ออกไปสู่สายตาคนหลายล้านคน ย่อมมีทั้ง “บวก” และ “ลบ” ...ทีนี้ล่ะ เจ้าของคำพูด เจ้าของตัวหนังสือเหล่านี้ ควรทำอย่างไร??
รับผิดชอบ “ผล” ที่ตามมาอย่างไร ถ้าสิ่งที่พูดออกไป ถ่ายทอดออกไป ผลตามมา คือ “บวก” ก็ดีไป ..แต่ถ้าคนอ่านแล้ว ฟังแล้ว ผลคือ “ลบ” ก็คงไม่ดีนัก
อย่าลืมว่า เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกกลม ๆ เบี้ยว ๆ ใบนี้... เรามี “เพื่อน” เรามี “พ่อแม่พี่น้อง” เรามี “คนที่เรารัก และคนที่รักเรา” เรามี “ญาติ
